Στον μαγικό κόσμο των παιδιών

Αυτός ο μήνας ξεκινά με τη… λήξη του διαγωνισμού μας και με μια ιστορία που μας προσκαλεί να βουτήξουμε στον μαγικό κόσμο των παιδιών. Την έπλασε η μικρούλα Χριστίνα Κωνσταντίνου από την Κύπρο, παίζοντας με τις Παραμυθοκάρτες_Ιστορίες με Μουσούδες και είναι πραγματικά μαγική.

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένα μικρό αγοράκι που το λέγανε Παναγιώτη. Ο Παναγιώτης είναι 11 χρονών. Του αρέσει κάθε μέρα να φοράει ένα μεγάλο καπέλο γι’ αυτό και σήμερα φοράει το αγαπημένο του πράσινο καπέλο. Το αγαπημένο του χρώμα είναι το μπλε, το κίτρινο και το μοβ γι’ αυτό προσπαθεί να συνδυάζει αυτά χρώματα στα ρούχα . Ο Παναγιώτης έχει ένα σκυλάκι που το λέγανε Ντούφη και το χρώμα του είναι καφέ και άσπρο. Ο Παναγιώτης το σκυλάκι το είχε χρόνια, το τάιζε και το έπαιρνε βόλτα, περνούσαν τέλεια. Μια νύχτα όμως ο Ντούφη εξαφανίστηκε. Ο Παναγιώτης πήγε να πιει νερό και δεν είδε τον Ντούφη. Ο Παναγιώτης αναστατώθηκε και πήγε να φέρει τον φακό του. Έτρεξε γρήγορα και πήγε στο δάσος για να τον βρει. Εκεί συνάντησε τη μάγισσα Λίλα, που έκανε μαγικά. Της ζήτησε να φτιάξει μια μπάλα μαγική για να δει που βρίσκεται ο Ντούφη. Έτσι και έγινε η μάγισσα Λίλα του έφτιαξε αυτό που επιθυμούσε, αλλά η μπάλα ήταν θολή και έτσι δεν κατάφερε να δει τον Ντούφη. Απελπισμένος όπως ήταν τηλεφώνησε της Βασιλικής, του Λάκη και του Γιώργου και άρχισαν όλοι μαζί το ψάξιμο. Όλοι μαζί πρώτα πήγαν στο αγρόκτημα όμως άφαντος ο Ντούφη. Στο αγρόκτημα είχε μόνο κότες και γαϊδούρια.

Διέσχισαν όλους τους δρόμους ξαφνικά τον είδαν και έτρεξαν πίσω του. Ο Ντούφη τους είδε, κατάλαβε το λάθος του, έτρεξε πίσω στο σπίτι και κρύφτηκε πίσω από την πολυθρόνα. Πρώτα πρώτα ο Γιώργος είδε τον Ντουφη και τον άρπαξε. Μετά ήρθε και η Βασιλική με τον Παναγιώτη. Την άλλη μέρα πήγαν στο σχολείο και είδαν τη δασκάλα περίεργα ντυμένη. Φορούσε ένα μεγάλο καπέλο, ήταν ντυμένη μάγισσα. Όλα τα παιδία κάθισαν στις θέσεις τους και η δασκάλα άρχισε την αφήγηση του παραμυθιού… «Ήταν δύο μικρά παιδία. Το ένα το έλεγαν Χριστίνα και το άλλο Παύλο που κρατούσαν τροφούλες, η μια τροφή ήταν για γάτες και η άλλη ήταν για σκύλο. Οι δύο φίλοι αποφάσισαν να κάνουν μια καλή πράξη να ταΐσουν όλα τα ζώα της γειτονίας. Έτσι και έγινε στο δρόμο συνάντησαν δυο μικρά κοριτσάκια που το ένα το λέγανε Σοφία και το άλλο το λέγανε Σάβια. Η Σάβια είχε 6 ζωάκια και η Σοφία είχε μια γατούλα. Όλοι μαζί πήγαν στο παιχνίδι ….Έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Όλα τα παιδάκια χειροκρότησαν. Την επόμενη μέρα η Σταύρια έχασε και αυτή τα δυο κατοικίδιά της, το σκυλάκι της το λέγανε Τσικό και τη γάτα της την λέγανε Χιονένια. Τους έψαξε παντού και κόλλησε διάφορες φωτογραφίες τους, αλλά που να βρεθούν… Ο ένας έχασε τον δρόμο και η Χιονένια κοιμόταν του καλού καιρού… Η Σταύρια καθώς έψαχνε τα δυο της ζώα είδε μια λάμψη στο δωμάτιο της. Μια νεράιδα με το μικρό της σκυλάκι. Το όνομα της ήταν Γιασμίν, τα μαλλιά της ήταν ολόχρυσα και το δέρμα της ήταν χρυσό σαν λεμόνι. Κρατούσε μία τεράστια καρδούλα. Η Γιασμίν είπε στη Σταύρια «Μην φοβάσαι κοριτσάκι θα σε βοηθήσω να βρεις τα κατοικίδια σου». Η Σταύρια χάρηκε πάρα πολύ. Η γατούλα ήταν και στο καπέλο και ο σκύλος ήταν στο πάρκο της γειτονίας. Η Σταύρια καθώς περπατούσε και πήγαινε σπίτι της βρήκε ένα μαγικό ραβδί. Το ραβδί βοήθησε να μην χάσει ξανά το κατοικίδιο της. Έτσι όμορφο πρωινό που ήτανε είπε να κάνει ένα όμορφο πάρτι. Ήρθαν όλοι και πέρασαν τέλια καλά και εμείς καλύτερα!