H Xαλοουίνα, μια μικρή μάγισσα με ασυνήθιστα πορτοκαλί μαλλιά, έχει πολλούς φίλους. Της άρεσε ο ήλιος και ο γαλανός ουρανός. Όμως, μια μέρα, ένα άταχτο ξωτικό σκόρπισε στη χώρα της το σκοτάδι. Όχι, αυτό η Χαλοουίνα δεν θα το επέτρεπε. Κάλεσε, λοιπόν, τους φίλους της στο Skype και ζήτησε τη συνεργασία τους για να διορθώσουν το κακό. Το πώς κατάφεραν, όλοι μαζί, να λύσουν την υπόθεση του χαμένου ουρανού είναι κάτι που θα το ανακαλύψετε μόλις διαβάσετε την ιστορία που εμπνεύστηκε η μικρούλα Σοφία Κωνσταντίνου, από την Κύπρο, που μας την έστειλε. Εμείς της λέμε πολλά πολλά μπράβο και τη δημοσιεύουμε με πολλή πολλή αγάπη. Α, ξεχάσαμε να σας πούμε πως την έπλασε παίζοντας με τις Παραμυθοκάρτες_Ιστορίες από την Παραμυθοχώρα!

Η Χαλοουίνα η μικρή μαγισσούλα ζούσε σε μία μακρινή χώρα, τη Μαγισσοχώρα. Η Χαλοουίνα είχε ασυνήθιστα πορτοκαλί μαλλιά και πάντα φορούσε τη μοβ φουστίτσα της. Είχε κι ένα κατοικίδιο, τον Άκη ποντικάκι. Της Χλοουίνα της άρεσε πολύ ο ήλιος και ο γαλανός ουρανός. Αντιθέτως, το σκοτάδι δεν της άρεσε καθόλου. Μία μέρα, όμως, ένα τρελό και άταχτο ξωτικό σκόρπισε σκοτάδι σε όλη τη Μαγισσοχώρα. Η Χαλουίνα αναστατωμένη τηλεφώνησε από το Skype σε όλους τους φίλους της. Κάλεσε τη Βανέσσα Πριγκιπέσσα, που της άρεσε πολύ το τραγούδι, τη Λίτσα Νεραϊδίτσα που λάτρευε το φως, τον Μαγίσσιο τον ηλικιωμένο μάγο και ταχυδακτυλουργό και τέλος κάλεσε τον Αγάπιο τον ιππότη της ειρήνης και της αγάπης. Μετά από λίγο πρώτη ήρθε η Βανέσσα Πριγκιπέσσα που έφθασε από τη χώρα της Αγάπης. Η χώρα της Αγάπης ήταν μία όμορφη χαρούμενη, γεμάτη με χαρούμενος και ορεξάτους χωρικούς. Οι γονείς της ήταν οι βασιλείς της χώρας, δίκαιοι και αφοσιωμένοι σε αυτή. Δεύτερη ήρθε η Λίτσα η Νεραϊδίτσα από τη Νεραϊδοχώρα, μία χρωματιστή και γεμάτη μυριόχρωμα λουλούδια και δέντρα, με εκατοντάδες φρέσκους και μυρωδάτους καρπούς. Επίσης, η Νεραϊδοχώρα φημιζόταν για τα πεντανόστιμα κεκάκια και ζελεδάκια, γιατί όταν τα έτρωγες ξαναφύτρωναν στο ξυλάκι.

Ήρθε και ο Μαγίσσιος ο μάγος από τη Μέρλην Μαγική χώρα γεμάτη μάγεια και ψηλά παλάτια και πολλά μπαλόνια με αστεράκια. Τελευταίος και κατακουρασμένος ήρθε και ο Αγάπιος ο ιππότης της ειρήνης και της αγάπης, από την Ειρηνική χώρα. Η χώρα αυτή ήταν καλά προστατευμένη από τους στρατιώτες. Ο αρχηγός της ήταν ο Χακήμ, ένας έμπειρος και αφοσιωμένος στρατιώτης που ετοίμαζε τον στρατό του για να φέρουν όλοι μαζί την ειρήνη, όχι όμως πολεμώντας με όπλα και σπαθιά, αλλά με τις σκέψεις και τα θετικά συναισθήματά τους. Όταν έφθασαν όλοι, πρώτα καθησύχασαν τη Χαλοουίνα και μετά βγήκαν όλοι έξω να δουν τον ουρανό. Ο ουρανός ήταν ολοσκότεινος, χωρίς κανένα αστεράκι. Μόνο το φεγγάρι ήταν εκεί να κείτεται και να περιμένει. Όλοι προσπάθησαν να κάνουν κάτι, μα ήταν αδύνατο να επαναφέρουν τον γαλάζιο φωτεινό ουρανό. Μετά από σκέψη η Λίτσα Νεραϊδίτσα πρότεινε να φωνάξουν τις νεράιδες του Φωτός από τη Νεραϊδοχώρα. Τις πήραν τηλέφωνο κι εκείνες δέχτηκαν με χαρά να τους βοηθήσου. Μετά από λίγη ώρα οι νεράιδες κατέφθασαν πάνω σε μία χρυσή άμαξα με πεταλούδες και νότες. Οι νεράιδες κατέβηκαν από την άμαξα και τους είπαν «Μην ανησυχείτε φίλοι μου, εμείς θα σας βοηθήσουμε» και εμφάνισαν μία μοβ σκάλα. Πήραν τα ραβδιά τους και ανέβηκαν ψηλά στον ουρανό. Μα πριν να αγγίξουν το φεγγαράκι έβαλαν λίγο αντισηπτικό, για να απολυμάνουν τα χέρια τους, για να μην το λερώσουν. Μα το φεγγάρι ήταν μεγάλο και βαρύ για τρεις νεραϊδούλες και τα ξόρκια τους δεν μπόρεσαν να το γυρίσουν. Μετά ο Αγάπιος πρότεινε να φωνάξουν το Δρακίσιμο Μπραβίσιμο τον δράκο να ρίξει φωτιά στο φεγγάρι για να το μετατρέψει σε ήλιο. Ο Δρακίσιμος ονομαζόταν έτσι γιατί έκανε πομπώδη κόλπα με φωτιές και όλοι του έλεγαν «Μπράβοοοοοο» και ζητωκραύγαζαν δυνατά! Όταν ο Μπραβίσιμος ήρθε του είπαν το πρόβλημα τους και αυτός τους είπε «Μην ανησυχείτε, εγώ μπορώ να τα καταφέρω». Μα πριν να φυσήξει τη φωτιά έβαλε λίγο σπρέι από πυροσβεστήρα, γιατί δεν ήθελε το φεγγαράκι να πάθει εγκαύματα από τη δυνατή φωτιά. Όταν ο Δράκος φύσηξε τη φωτιά, ο ήλιος επανήλθε στην κανονική του μορφή, το σπρέι όμως δεν είχε αρκέσει και η φωτιά πήγε πολύ μακριά! Έπειτα από μερικά λεπτά η αρχηγός των νεράιδων, Αρχηγός Τουίνκολ, πήγε τρέχοντας και είπε «Η Νεραϊδοχώρα πήρε φωτιά!!!» Ωχχχ όχι!!! Η Λίτσα Νεραϊδίτσα τώρα θα έπρεπε να φύγει να πάει να σώσει τη Νεραϊδοχώρα. Μα η αρχηγός σήκωσε το ραβδί της και είπε «Σου εύχομαι εγώ τώρα εδώ να γίνεις ξινός, άταχτος, τρελός και λυπημένος». Αυτό το ευχόταν για τον δράκο, αλλά αντί γι’ αυτόν χτύπησε τον Μαγίσσο τον Μάγο και σαν δεν έφτανε αυτό είχαν χάσει και τη Λίτσα Νεραϊδίτσα. Ο Μαγίσσιος τώρα ήταν κίτρινος και θυμωμένος. Ξαφνικά φώναξε και είπε στους φίλους του «Κακοί κακοί άνθρωποι σας εύχομαι εγώ να πάτε στα ουράνια με το μαλακό το σύννεφο και να μη σας ξαναδώ εγώ στον κόσμο τούτο δω. Να ζείτε με μαγεία, με κακία!» « Ωχ όχι» είπαν όλοι καθώς ανέβαιναν στον ουρανό πάνω στα μαλακά σύννεφα. Οι ήρωες έμειναν εκεί δύο ολόκληρες μέρες τρώγοντας μαλλί της γριάς με γεύση σύννεφο και πίνοντας νερό της βροχής. Για καλή τους τύχη όμως είδαν τη Λίτσα Νεραϊδίτσα να τρέχει πανικόβλητη στον ουρανό. « Λίτσααα» της φώναξαν. «Φίλοι μου» είπε και τους ρώτησε τι είχε συμβεί. Όταν της είπαν η Λίτσα τους κατέβασε και μετά όλοι πήραν τηλέφωνο τη Μίτσα Κοκκινομαλίτσα τη μάγισσα και ήρθε μαζί με τη μπάλα της. Αυτή η μπάλα, δεν ήταν μπάλα του μπάσκετ, του ποδοσφαίρου ή μπαλάκι του πινγκ πονγκ. Ήταν μία μαγική μπάλα που έδειχε το τι έγινε στο παρελθόν και το τι θα γινόταν στο μέλλον και μπορούσε να κάνει και μαγικά. Όταν η Μίτσα κατέφθασε της είπαν τι συνέβη και την ίδια στιγμή τους εμφάνισε έναν πολύχρωμο μονόκερο που τον έλεγαν Κανέλα Σαντιγή. Ο μονόκερος θα τους πήγαινε στην μαγική χρυσόσκονη από ανάμειξη από χυμό hot dog και ονομαζόταν έτσι γιατί μπορούσε έναν σκύλος να την φάει, αλλά πρώτα να τη ζεστάνει στον φούρνο μικροκυμάτων. Όμως προσοχή τους είπε, γιατί δε θα είναι τόσο εύκολο. Θα πρέπει να περάσετε μερικά εμπόδια. Πρώτο εμπόδιο στη σειρά, η κολοκύθα της μελωδίας που θα σας βοηθήσει στις επόμενες δοκιμασίες, το ταμπούρλο της μαγείας, το κλειδί της αγάπης και το σπαθί της δύναμης, όπου όποιος το τραβήξει θα έχει μία έκπληξη. Καλοί μου αναγνώστες σας παρακαλώ να μην κλείσετε το βιβλίο από τώρα μέχρι και το τέλος της ιστορίας, γιατί αυτό θα είναι το καλύτερο κομμάτι της! Τέλος πάντων, τώρα ας συνεχίσω με την ιστορία μας και ας πάμε στο ότι οι ήρωες μας ανέβηκαν στην κανέλα που τους πήγε στην κολοκύθα. Όταν έφθασαν κατέβηκαν και το μόνο που είδαν ήταν μία κολοκύθα γεμάτη αστεράκια. Την πήραν και συνέχισαν τον δρόμο τους. Έπειτα βρήκαν ένα ταμπούρλο. Το χτύπησαν και το ταμπούρλο τους είπε «Η κολοκύθα, θα σας πει τη μελωδία μου». Οι φίλοι κοίταξαν την κολοκύθα όπου τους είπε τη μελωδία και αυτοί την έπαιξαν με χαρά και ενθουσιασμό. Η μελωδία τελείωσε και οι φίλοι μας κατευθύνθηκαν προς τον επόμενο σταθμό. Επιτέλους, είχαν φθάσει μπροστά από ένα κλειδί, έναν τείχο και μία πόρτα. Το κλειδί έγραφε πάνω του «Πες μου το σύνθημα του κλειδιού» Ωχχ όχι! Τώρα θα έπρεπε να μαντέψουν το πιο σημαντικό στοιχείο. Μετά από πολλή σκέψη η Βανέσσα είπε «σκοτάδι, φεγγάρι και αστέρια» και το κλειδί μπήκε από μόνο του στην πόρτα και αυτή άνοιξε. Μόλις άνοιξε μπροστά τους εμφανίστηκε μία πέτρα και πάνω της ένα σπαθί με μερικούς άνδρες από πίσω της να τσακώνονται. Ποιος θα τραβήξει το σπαθί; αναρωτήθηκαν. Ο Αγάπιος πλησίασε τράβηξε το σπαθί πολλές φορές. Οι άνθρωποι γελούσαν με τις μάταιες προσπάθειες τους, αλλά την ίδια στιγμή το σπαθί τραβήχτηκε έξω ρίχνοντας τον Αγάπιο κάτω. Όλοι οι άνδρες τον πλησίασαν και του είπαν «Εσύ έχεις υπερδυνάμεις» και αυτός απάντησε «Σας ευχαριστώ, αλλά τώρα πρέπει να φύγω, γειααα». Οι ήρωες προχώρησαν και μετά από λίγο αντίκρυσαν την πολυπόθητη σκόνη. Την πήραν και με τον μονόκερο επέστρεψαν πίσω, έριξαν τη σκόνη στο Μαγίσσιο και αυτός ήρθε πάλι πίσω στην κανονική του μορφή και συμπεριφορά. « ΩΩΩΩΩ τι έγινε φίλοι» είπε εκείνος. « Μεγάλη ιστορία Μαγίσσιε» απάντησαν εκέινοι. Μετά ήρθαν χαρούμενες οι νεράιδες και τους είπαν πως όλοι μαζί κατάφεραν να σταματήσουν τη φωτιά και να φυλακίσουν το ξωτικό. ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ Φίλοι μου σας έχω ακόμα ένα τέλειο νέο! Η Βανέσσα και ο Αγάπιος παντρεύτηκαν και έζησαν όλοι καλά με χαμόγελα παντοτινά, τρώγοντας γαμήλια τούρτα και μπόλικα φαγητά! Καλοί μου φίλοι ελπίζω να γελάσατε και να ευχαριστηθήκατε από το βιβλίο. Καλή ανάρρωση!

Περιμένουμε και τις δικές σας ιστορίες στο: in**@ki***********.gr