Με μεγάλη χαρά λάβαμε από την Κύπρο δύο υπέροχες ιστορίες, που δημιουργήθηκαν με αφορμή τις Παραμυθοκάρτες-Ιστορίες από το Μαγικό Βασίλειο. Τις ιστορίες αυτές τις έφτιαξαν τα παιδιά της Γ΄ δημοτικού, δουλεύοντας ομαδικά μέσα στην τάξη τους. Το σχολείο τους είναι το Δημοτικό Σχολείο Μαλούντας, το οποίο ευχαριστούμε πολύ!!!
Το μαγικό πινέλο
Μια φορά κι έναν καιρό, μπορεί και σήμερα, ήταν ένας μάγος που λάτρευε τις τρομαχτικές ιστορίες με πειρατές, όμως τις φοβόταν. Ήταν ο μοναδικός μάγος στη γειτονιά. Οι άλλοι κάτοικοι ήταν γάτες και σκυλιά. Ο μάγος φορούσε μπλε γυαλιά, είχε άσπρα πολύ μεγάλα μούσια και κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί τα χτένιζε. Το σπίτι που ζούσε ήταν στο κέντρο του χωριού. Ήταν πανέμορφο και οι τοίχοι του ήταν στολισμένοι με τις ζωγραφιές του.
Το όνειρό του ήταν να βρει επιτέλους τη φύλακατου ουράνιου τόξου. Την έλεγαν Αιμιλία, ήταν ντυμένη με πανοπλία ιππότη και πετούσε πάνω στο μαγικό της άλογο απ’ την μία άκρη του ουράνιου τόξου στην άλλη. Αν κατάφερνε να τη βρει, θα τη μεταμορφωνε σε γατί ή σκυλί και θα είχε δικές του τις πολύχρωμες δυνάμεις του ουράνιου τόξου. Τότε θα γινόταν ο πιο ισχυρός μάγος του κόσμου.
Όλα θα κυλούσαν ήρεμα και ο ήρωάς μας θα τα είχε καταφέρει, αν δεν έβρισκε πάντα εμπόδιο την κοκκινομάλλα Βροχούλα. Αυτή ήξερε τα κακά σχέδια του μάγου και προειδοποιούσε, κάθε φορά που εκείνος επιχειρούσε κάτι εναντίον της, την αδερφή της την Αιμιλία. Μαζί κορόιδευαν τον μάγο κι αυτό του έσπαγε τα νεύρα.
Ευτυχώς, ο ήρωάς μας είχε μια φίλη από το σχολείο πολύ γλυκιά κι ευγενική. Την έλεγαν Καπελάδα και πωλούσε -τι άλλο;- μαγικά καπέλα. Υποσχέθηκε να του πωλήσει το πιο ψηλό και πολυχρωμο καπέλο. Εάν έβαζε στο κεφάλι του αυτό το καπέλο θα αποκτούσε καινούριες μαγικές δυνάμεις. Χωρίς να χάσει χρόνο, φόρεσε το πολύχρωμο καπέλο. Ανακάλυψε ότι μέσα έκρυβε ένα πινέλο. Το πήρε στα χέρια του και αντιλήφθηκε ότι δεν ήταν ένα συνηθισμένο καπέλο. Ανακάλυψε πως μέσα έκρυβε ένα πινέλο. Το πήρε τα χέρια του και αντιλήφθηκε ότι δεν ήταν ένα συνηθισμένο πινέλο, είχε κι αυτό μαγικές δυνάμεις. Όποιος το κρατούσε γινόταν ευτυχισμένος και ζωγράφιζε οτιδήποτε έκανε τους ανθρώπους χαρούμενους.
Στην κοκκινομάλλα Βροχούλα ζωγράφισε μια κίτρινη κορδέλα για τα μαλλιά. Για την αδερφή της την Αιμιλία ζωγράφισε έναν κόκκινο μανδύνα. Επίσης, έλυσε τα μάγια και οι γάτες με τα σκυλιά μεταμορφώθηκαν πάλι σε ανθρώπους, τους ζήτησε συγνώμη και τους χάρισε όμορφα δώρα.
Οι συγχωριανοί του μάγου τον συγχώρεσαν για ό,τι λάθος έκανε. Στην γιορτή που διοργάνωσε για να περάσουν όλοι όμορφα, τους υποσχέθηκε ότι δεν θα άφηνε ποτέ το μαγικό καπέλο από τα χέρια του. Θα ζωγράφιζε έναν καλύτερο κόσμο για όλους! Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!
Ο πειρατής-ηθοποιός
Μια φορά κι έναν καιρό ένας όμορφος νέος που τον έλεγαν Σεμπάστιαν. Ήταν πειρατής. Από μικρός ήθελε να γίνει πειρατής. Φορούσε ένα μαύρο παντελόνι και ένα πουκάμισο άσπρο. Για παπούτσια φορούσε μπότες μαύρες και κρατούσε ένα μυτερό σπαθί για να προστατεύεται. Ήταν πολύ χαρούμενος γιατί του άρεσε το επάγγελμα που έκανε. Ήταν αυτό που ονειρευόταν.
Έμεινε μαζί με την οικογένειά του αλλά δεν είχε αδέρφια, ήταν μοναχοπαίδι. Το σπίτι του ήταν τεράστιο, πολύ διαφορετικό από τα άλλα σπίτια του χωριού. Όλοι τον ζήλευαν για το επάγγελμα και το σπίτι του.
Επίσης, ήθελε να έχει δυο επαγγέλματα, το πρώτο επάγγελμα που του άρεσε ήταν να είναι πειρατής, το δεύτερο που ήθελε ήταν να είναι ηθοποιός και να καταφέρει να κάνει όλους τους ανθρώπους και τα παιδιά να γελάνε και να μην είναι λυπημένα. Ήταν πολύ καλός και στα δυο επαγγέλματα!
Μια μέρα βρέθηκε μια κακιά μάγισσα που ζήλεψε τον Σεμπάστιαν για την καλή του καρδιά και τον εμπόδισε να σκορπά χαρά στον κόσμο. Η κακιά μάγισσα έκλεψε και κάποια πράγματα που άνηκαν στον Σεμπάστιαν όπως ένα στρατιωτάκι, μερικά παραμύθια, ένα κουτί με πολύτιμους θησαυρούς κι ένα μυστήριο, κίτρινο ραβδί.
Ευτυχώς, ο Σεμπάστιαν είχε ένα φίλο που τον γνώρισε πριν πολλά χρόνια. Ο φίλος του ήθελε να τον βοηθήσει να ξεφύγει από την κακιά μάγισσα. Κρυφά, ένα βράδυ, πήγε στη μάγισσα και την υπνώτισε για πάντα για να σώσει τον φίλο του. Από το κάστρο της μάγισσας έκλεψε ένα μαγικό καπέλο που αν το φορούσε ο Σεμπάστιαν θα γινόταν πιο δυνατός.
Χαρούμενοι όλοι από το τέλος της μάγισσας και τη νίκη του Σεμπάστιαν, διοργάνωσαν μια γιορτή. Όλοι χόρευαν και τραγουδούσαν! Έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!