Και τώρα ήρθε η ώρα να ανεβάσετε στη σκηνή την ιστορία που μόλις πλάσατε.
Τι είναι η δραματοποίηση: Δραματοποίηση είναι η μετατροπή μιας ιστορίας από απλή αφήγηση σε θεατρική δράση. Η ιστορία ζωντανεύει και με τα κατάλληλα κουστούμια και αντικείμενα γινόμαστε οι ήρωές της. Ο χώρος αλλάζει και μεταμορφώνεται σε όλους αυτούς τους θαυμαστούς τόπους της ιστορίας που μόλις δημιουργήσαμε.
ΒΑΣΙΚΑ ΒΗΜΑΤΑ
- Χωρίζουμε την ιστορία σε σκηνές («εικονοποίηση» της ιστορίας)
- Καταγράφουμε τα γεγονότα και τα τοποθετούμε σε γραμμική σειρά.
Αρχή-μέση-τέλος: Αν δεν είμαστε εξοικειωμένοι με τη διαδικασία, προσπαθούμε να μην μπερδεύουμε τις σκηνές. Ένα απλό παράδειγμα: Η σκηνή που η μαμά δίνει στην Κοκκινοσκουφίτσα το καλάθι με το φαγητό δεν εξυπηρετεί να μπει μετά τη σκηνή που συναντά τον λύκο.
Δράση: Προτιμούμε τη «σκηνική» δράση από τη στατικότητα. Δημιουργούμε εικόνες με κίνηση ώστε να βοηθήσουμε τα παιδιά να αναπτύξουν τη φαντασία τους και να διασκεδάσουν μέσα από το παιχνίδι. Δεν επιμένουμε σε σκηνές που απλώς οι ήρωες στέκονται αντικριστά και μιλούν μεταξύ τους, αλλά εμπλουτίζουμε τους διαλόγους με μουσικοκινητικά παιχνίδια στα οποία συμμετέχουν όλοι.
Χορός: Αν βρέχει γινόμαστε οι σταγόνες που χορεύουν, αν φυσάει μεταμορφωνόμαστε στα φύλλα των δέντρων που τα παρασέρνει ο αέρας ή, απλά είμαστε οι πεταλούδες που ακολουθούν τους ήρωες στο ταξίδι τους κ.λπ.
Περιπλάνηση: Η ηρωίδα μας ζει κάπου κοντά στο δάσος και κάπου θέλει να πάει. Στη διαδρομή μυρίζει τα λουλούδια γύρω της, πλένει τα χέρια της στο ποτάμι, χαιδεύει και μιλάει με τα ζωάκια του δάσους, παίζει με τις πεταλούδες.
Αφήγηση: Αν το απαιτεί η ιστορία, ορίζουμε ένα ή και περισσότερα παιδιά ως αφηγητές και με αυτό τον τρόπο κρατάμε την ιστορία μας «δεμένη» και με συνεχή ροή.
Συνήθως η αφήγηση εξυπηρετεί τη δραματοποίηση όταν τα παιδιά είναι μεγαλύτερης ηλικίας.
Ρόλοι: Ξεχωρίζουμε τους βασικούς χαρακτήρες (Ήρωας, βοηθός, αντίπαλος) και στη συνέχεια φτιάχνουμε ομάδες παιδιών για ρόλους που φαινομενικά δεν υπάρχουν. Έτσι, καταργούμε την έννοια των πρωταγωνιστών και όλα τα παιδιά έχουν ισότιμους ρόλους. π.χ. Οι φίλοι του ήρωα, η οικογένειά του, οι κάτοικοι της πόλης, τα δέντρα του δάσους, το σύννεφο που φέρνει τη βροχή, τα λουλούδια στο λιβάδι, τα ζωάκια στο δάσος κ.λπ. Με τη βοήθεια αντικειμένων και κουστουμιών (τα μεγαλύτερα παιδιά μπορούν να τα κατασκευάσουν τα ίδια στο πλαίσιο της δραστηριότητας) μεταμορφώνονται στους ρόλους της ιστορίας, και αντιλαμβάνονται πως η δημιουργία μιας θεατρικής παράστασης απαιτεί συνεργασία.
Χώρος: Βρίσκουμε τα μέρη όπου οι ήρωες θα βρεθούν και τα ζωντανεύουμε στο χώρο. Πού μένει ο κεντρικός ήρωας; Σε ένα κάστρο, σε ένα μανιταρόσπιτο, σε ένα καράβι; Πού μένουν οι φίλοι του; Με πανιά, μαξιλάρια, καρεκλάκια και ό,τι άλλο διαθέτει ο χώρος διαμορφώνουμε το σπίτι του ήρωά μας. Ίσως δίπλα από το σπίτι του να υπάρχει κι ένας μικρός κηπάκος με λουλουδάκια όπου εκεί θα καθίσει η ομάδα των παιδιών που είναι λουλούδια. Θα μπορούσαμε να ρίξουμε ένα ωραίο χρωματιστό τούλι πάνω απ’ τα λουλούδια τα οποία θα «ανθίσουν» κατά τη διάρκεια της δραματοποίησης.
- Σε ποιο μέρος θα βρεθούν οι ήρωες. Μήπως θα περάσουν από θάλασσα; Από κάποιο ποτάμι που έχει ψαράκια; Βάζουμε μια ομάδα παιδιών να κάνει τη θάλασσα, τα ψαράκια, ό,τι άλλο ζει μέσα στο νερό. Δίνουμε στα παιδιά γαλάζια πανιά να τα κουνήσουν, να γίνουν κύματα κ.λπ.
- Πού καταλήγει η ιστορία. Ποιο είναι το τέλος της; Γίνεται κάποιο πάρτι, κάποια εκδήλωση, τελειώνει η μέρα και οι ήρωες πέφτουν για ύπνο ή όλα αυτά ήταν όνειρο και ξυπνούν χαμογελαστοί για να συνεχίσουν τη μέρα τους; Αφήνουμε χώρο στη μέση της αίθουσας για το πάρτι μας ή οριοθετούμε με πανιά το μέρος όπου οι ήρωες καταλήγουν (μπορεί να ’ναι το ίδιο μέρος απ’ όπου ξεκίνησαν). Το βέβαιο είναι πως στη γιορτή συμμετέχουν όλοι!
Η παράσταση αρχίζει!
Άννη Θεοχάρη, ηθοποιός-θεατροπαιδαγωγός-συγγραφέας