H πρώτη ιστορία της χρονιάς μας έρχεται από ένα barnehage (παιδικό κήπο ή, αλλιώς, παιδικό σταθμό) της Νορβηγίας. Πρόκειται για ένα σχολείο απου αποτελείται από 6 τμήματα. Τρία για παιδιά 1-3 ετών και τρία για παιδιά 4-6 ετών. Συνολικά, τα παιδιά που ανθίζουν στον συγκεκριμένο «παιδικό κήπο» είναι 94.
Το καταπληκτικό, όμως, είναι πως παιδιά και εργαζόμενοι αποτελούν ένα μπουκέτο 41 διαφορετικών εθνικοτήτων και το σχολείο τους βραβευμένο -για δεύτερη φορά μέσα σε πέντε χρόνια- για το καλύτερο εργασιακό περιβάλλον, αλλά και αυτό που έχει τις καλύτερες σχέσεις εκπαιδευτικών και γονέων ή κηδεμόνων της πόλης.
Το παιχνίδι αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της εκπαίδευσης, καθώς ότι μαθαίνουν το μαθαίνουν μέσα από το παιχνίδι, τη διάδραση και τη συνεργασία που συνεπάγεται η διαδικασία. Οι ΠΑΡΑΜΥΘΟΚΑΡΤΕΣ μας, λοιπόν, αποτελούν ένα από τα αγαπημένα «εργαλεία» της νηπιαγωγού του σχολείου. Όπως μας είπε, η άνευ όρων φαντασία των παιδιών κάνουν τις κάρτες αυτές μαγικές και πως αν μας έστελνε όλες τις ιστορίες που γεννιούνται καθημερινά από αυτές θα γέμιζε αμέτρητες σελίδες. Καθημερινά, απλώνει τις κάρτες στο πάτωμα, στο τραπέζι, έξω στις εκδρομές, στην αυλή, στο γυμναστήριο ή, όπου τέλος πάντων, επιθυμούν και η… μαγεία ξεκινά!
«Η μαγεία να βλέπεις ματάκια να γυαλίζουν από περιέργεια και πρόκληση, χεράκια να δείχνουν και να προσπαθούν να σχεδιάσουν στον αέρα, στοματάκια που μιλούν ή βγάζουν ήχους ανάλογα με το τι θέλουν να περιγράψουν για να το ζωντανέψουν. Να το ελευθερώσουν από την εικόνα, να το ακουμπήσουν ή να το μυρίσουν. Καμιά φορά μαλώνουν με τις εικόνες, άλλοτε τους γελούν.
»Αυτό όμως που είναι πιο όμορφο από όλα, είναι πως το ένα συμπληρώνει το άλλο, σε όσα λένε και νιώθουν. Με πραγματικό ενθουσιασμό. Με φουλ ενέργεια και απόλυτα ελεύθερη έκφραση συναισθημάτων.
»Στο τμήμα μου έχω δύο παιδάκια που συνήθως δεν μιλούν πολύ. Αυτά τα παιδάκια συνήθως επιλέγουν να υποδυθούν το μωρό ή το κατοικίδιο σε παιχνίδια ρόλων. Χωρίς να θέλω να αναλύσω το πώς η συμπεριφορά τους μπορεί να μεταφραστεί, θα πω μόνο πως με τις Παραμυθοκάρτες απελευθερώνουν ένα άλλο κομμάτι μέσα τους. Ένα κομμάτι που τους κάνει βασιλιά και παντοκράτορα!»
Με αφορμή τις συγκεκριμένες κάρτες που βλέπετε στις φωτογραφίες και χωρίς να χρησιμοποιηθεί καθόλου το βιβλιαράκι που περικλείεται μέσα στο κουτί που επεξηγεί τη σημασία της καθεμιάς τα παιδιά έφτιαξαν μια σπαρταριστή ιστορία, που αξίζει να διαβάσετε.
Τον ήρωά μας τον λένε Pele και ενώ είναι βασιλιάς ζει σε ένα δάσος, που όμως είναι πάνω σε ένα νησί κι έτσι πηγαίνει με το ιστιοπλοϊκό του. Καμιά φορά είναι μαζί του και μια φίλη του, που τον αγκαλιάζει για να μην νιώθει πολύ μόνος. Που και πού όμως αυτός θυμώνει πολύ πολύ και τότε πολεμάει με το σπαθί του, αλλά στο τέλος καταλαβαίνει πως δεν του φταίει κανείς και πως μόνο τα σύννεφα τον αντέχουν όταν θυμώνει πολύ, που και αυτά θα πρέπει να σκεφτούν αν θέλουν να συνεχίσουν να κάνουν παρέα μαζί του.
Όταν όμως επιτέλους ηρεμεί, η καλή του φίλη από τη χαρά της στολίζει το χριστουγεννιάτικο δέντρο και τρώει όλα τα κόκκινα μήλα του κήπου.
Μια μέρα, όμως, είδε τη φίλη του με περικεφαλαία και ασπίδα και τη ρώτησε τι τρέχει και εκείνη του έδειξε το χταπόδι που είναι φυλακισμένο στον καθρέφτη και της ζήτησε να πάει να το ελευθερώσει. Η κουκουβάγια που βλέπει καλά τη νύχτα θα της δείξει τον δρόμο αφού τότε δεν είχαν οι καημένοι οι άνθρωποι gps.
Δεν έχουμε λόγια να ευχαριστήσουμε την νηπιαγωγό του σχολείου Ελισάβετ Παππά για τη χαρά που μας έδωσε να ταξιδέψει τις Παραμυθοκάρτες μας στην Νορβηγία και να μας στείλει τις ιστορίες των παιδιών! <3