Πρωταπριλιά σήμερα, όμως αυτός ο Απρίλης δεν ξεκίνησε με μια φάρσα, ούτε με κάποιο αθώο ψέμα. Αυτός ο Απρίλης ξεκίνησε με ένα δώρο. Ένα δώρο που ήρθε πάνω σε ένα Κίτρινο Πατίνι από τη Στεμνίτσα Αρκαδίας, μια φανταστική ιστορία με τίτλο:
«Μια φωνή στον Βυθό»
Την ιστορία εμπνεύστηκε η μικρή μας φίλη Κωνσταντίνα Σαρακινιώτη (είναι μόνο 4,5 ετών) και την κατέγραψε η φοβερή μαμά της, η Καλομοίρα Θεοχάρη. Μάλιστα, την έκαναν βιβλίο, δεμενο με μια κατακόκκινη κορδέλα, κόκκινη όπως η κλωστή των παραμυθιών. Το βιβλίο αυτό δημιουργήθηκε παίζοντας με τις ΠΑΡΑΜΥΘΟΚΑΡΤΕΣ κι εμείς χαιρόμαστε που ήμασταν οι πρώτοι που διαβάσαμε ένα παραμύθι που μόλις είχε γεννηθεί. Το μοιραζόμαστε μαζί σας με την ευχή αυτός ο μήνας να είναι γλυκός και νόστιμος σαν μια τούρτα μαγική, που κρύβει τις ωραιότερες μελωδίες του κόσμου. Γιατί όταν τα παιδιά δημιουργούν, όλα μπορεί να συμβούν!
Μια φωνή στον βυθό!
Μια φορά κι έναν καιρό, ζούσε μια νεραϊδούλα. Ήταν όμορφη, είχε μεγάλα φτερά, φορούσε ένα ωραίο στέμμα και κρατούσε στα χέρια της ένα μαγικό ραβδί. Την έλεγαν Ιουλία και είχε μία αδερφή ίδια με αυτήν.
Η Ιουλία ζούσε σε ένα ωραίο σπιτάκι δίπλα σε ένα ποταμάκι. Εκεί υπήρχε μια γέφυρα ουράνιο τόξο και πολλά μπαλόνια ψηλά στον ουρανό.
Η Ιουλία είχε μια αδελφούλα που ήταν τραγουδίστρια. Της άρεσε πολύ η μουσική. Όνειρό της ήταν να μάθει να τραγουδάει κι αυτή. Αγαπημένο της τραγούδι ήταν το τραγούδι του Ρωμαίου.
Όμως, την εμποδίζουν κάποιοι κακοί πειρατές που έχουν κλέψει τη φωνή της. Δεν μπορεί να μιλήσει, ούτε να τραγουδήσει και είναι πολύ στεναχωρημένη. Οι κακοί πειρατές έχουν κρυμμένη τη φωνή της …σε ένα πλοίο βυθισμένο.
Το πλοίο λέγεται «Κωνσταντίνα» και το φυλάνε δύο ψάρια. Κάτω στον βυθό η μέδουσα Μπαρμπαρόζα θα έβρισκε τη φωνή της Ιουλίας. Θα έμπαινε μέσα στο πλοίο, θα άνοιγε το κουτί με τους θησαυρούς και θα έβρισκε τη λαμπερή φωνή.
Μετά μαγικά θα εμφάνιζε μια ωραία τούρτα! Αυτή η τούρτα ήταν μαγική. Ήταν μαγική γιατί είχε μέσα τη φωνή της Ιουλίας! Με μια μπουκιά, η Ιουλία θα έτρωγε την τούρτα που ήταν πολύ νόστιμη και επιτέλους βρήκε πάλι τη φωνή της.
Η νεράιδα μας τραγουδούσε στα ψάρια του βυθού και η αδερφή της έπαιζε μουσική.Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!